اصول خبر نویسی

اصول خبر نویسی

تعریف خبر:
اعلام و بیان وقایع جالب زندگی اجتماعی و نقل عقاید و افکار عمومی است.

عوامل یک خبر:     
    اعلام واقعه: یک واقعه زمانی جنبه خبری پیدا می کند که آشکار شود و دیگران از آن مطلع شوند.
    نخستین بیان: بعد از آشکار شدن خبر باید چگونگی وقوع آن بیان شود تا کنجکاوی مخاطبان را ارضاء نماید..
    واقعه عینی: خبر باید با واقعیت همراه باشد و فاقد افسانه پردازی می باشد.
    جالب بودن واقعه: خبرنگاران باید نیازمندیها و علاقه های مخاطبان را در نظر بگیرند.
    عمومی و اجتماعی بودن واقعه: خبر باید جنبه عمومی داشته باشد و در زندگی اکثریت مردم تأثیر بگذارد.

خبرنگار کیست؟
 کسی است که به اتکا به ذوق و استعداد شخصی پس از گذراندن دور آموزش تخصصی وظیفه تهیه و جمع آوری و تنظیم اخبار و انتقال آن از طریق وسایل ارتباط جمعی (مطبوعات- رادیو- تلویزیون- خبرگزاری) به مخاطبان را به عهده دارد.
 
صفات خبرنگار:
1-     شم خبری: عده ای معتقداند که استعداد و شم خبری ذاتی می باشد مثلا کسی که نقاشی می کند ولی در عمل ثابت شده ذاتی نبوده و فنی است و بر اساس تمرین و تکرار باعث بالا رفتن استعداد و شم خبری می شود.
2-     در مسیر بودن خبر: یعنی در جریان رویداد قرار گرفتن می باشد.
3-     لزوم تخصص: روزنامه نگاری یک رشته تخصصی می باشد و در گذشته به این شکل نبوده و اکنون تخصصی شده است مثلا یک خبرنگار هنری باید مکاتب سینمائی را بشناسد.
4-     تماس با مردم: تا زمانی که خبرنگار با مردم تماس نداشته باشد نیازها و افکار مردم را نمی توان دریافت زمانی می تواند نیاز مردم را بشناسد که با مردم ارتباط داشته باشد..
5-     ایجاد صمیمیت: خبرنگار نمی تواند بدون صمیمیت و دوستی خبر تهیه کند پس باید اعتماد طرف مقابل را جلب نماید.
6-     نگهداری نشانی منابع خبری: خبرنگار باید دفترچه خاصی داشته باشد که مشخصات تمام منابع خبری را بنویسد تا در مواقع ضروری به آنها دسترسی یابد.
7-     بررسی اسناد و مدارک: هر خبرنگاری در حوزه ای که کار می کند باید اسناد و مدارک مخصوص آن را داشته باشد. مثلاً اگر خبرنگار مالی هستیم در مورد مالیاتها و هر آنچه که مربوط میشود به آن شخص و در جریان امر قرار بگیریم.
8-     تکمیل معلومات عمومی: خبرنگار باید در حال تکمیل معلومات خود باشد از طریق اینترنت مطبوعات مختلف – کتاب
9-     سرعت و عمل: سرعت و عمل در کار خبری بسیار مهم می باشد و خبرنگار باید خبر را در فرصت اولیه به تحریریه برساند.
10-      رعایت بی طرفی: خبرنگاری که به نوعی بی طرفی را نقص کند اعتماد از او سلب می شود.
11-       رفتار اجتماعی مناسب خبرنگار: خبرنگار باید ظاهری آراسته، مرتب و رعایت ادل و نزاکت را داشته باشد.
مفاهیم اساسی در خبر نویسی:
1-       درستی و صحت خبر: خبر باید درست و بر مبنای یک گزارش عینی باشد و گرنه قصه نویسی است و باید به همان شکلی که اتفاق افتاد نوشته شود نه به آن صورت که خبرنگار می خواهد.
2-      صراحت و روشنی خبر: خبر باید واضح و از ابهام و کنایات به دور باشد و هنر خبرنگار در این است که اطلاعات صحیح را در زمانی که جمع آوری کرده و با بهترین نحو تنظیم نماید و به مخاطبان انتقال دهد.
3-     جامع و کامل بودن خبر: خبر باید طوری تهیه و تنظیم شود که هیچ سوالی برای خواننده بی پاسخ نماند و خبرنگار خود را به جای مخاطب قرار دهد و سوالی ابهام داشته باشد برطرف کند و با جامعیت در اختیار مخاطبان قرار دهد و به پرسشهای مربوط به  عناصر خبر به طور کامل پاسخ داده شود.
صفات خبر خوب:
1-     تازگی خبر: خبر باید تازه و نو باشد و در  اولین فرصت در اختیار مخاطبان  قرار گیرد مثل سبزی و میو ه تازه
2-     جالب بودن خبر: خبری جالب است که علاوه بر تازه بودن باید توجه فوری و غیر ارادی افراد را به خود معطوف سازد . مثل: سگ و انسان
3- صحت خبر: اگر خبرها با واقعیت منطبق نباشد اعتماد مردم سلب می شود  پس خبرنگار در زمان  کسب و تهیه تنظیم خبر  با بی طرفی و واقع بینی به رویداد نظر کند و به طور عینی و واقعی به مخاطب انتقال دهد.


 چگونگی کسب خبر
1-     دریافت خبر:  این خبرها بدون مداخله خبرنگار به مطبوعات می رسد مثل اعلامیه های دولتی، گزارش مصاحبه ها وکنفرانس مطبوعاتی
2-     جمع آوری خبر: خبرنگار باید به جستجو و جمع آوری خبر بپردازد مثل: خبرهای مربوط به محصول های صنعتی، فعالیتهای عمرانی و اقدامات نوسازی اگر خبرنگار برای تهیه خبر مراجعه نکند مسئولان آن هیچ وقت مستقیماً برای انتشار آن در مطبوعات پیش قدم نمی شوند.
3-     کشف خبـر: در برخی موارد اخبار محرمانه ومخفی است یعنی نه تنها خبر ابهام دارد بلکه دارنده خبر به علل خاص خبرنگار را از دست یافتن بدان باز می دارد بدین طریق خبر را عملاً منکر می شود در این حالت خبرنگار موظف است خبر را کشف کند و در اختیار روزنامه نگار بگذارد مثل : اخبار سیاسی – قضائی
4-     تحلیل و تحقیق خبر: زمانی که برای کسب خبر منابع مستقیم وجود ندارد و خبرنگار می تواند با بررسی دقیق اخبار موجود و مقایسه آنها با یکدیگر به یک خبر مهم دست یابد خبرنگار این خبرها را باید با احتیاط منتشر کند تا از لحاظ صحت عمل انتقادی بر آن وارد نباشد.
انواع خبر

اخبار انحصاری:
شامل اخباری است که برای اولین بار به وسیله خبرنگار تهیه می شود و قبل از آنکه خبرنگاران رقیب به آن دست یابند منتشر می گردد.

اخبار معمولی و عادی: شامل اخبار ضروری روز را می گویند که هر روز طبق معمول روزانه توسط خبرنگاران تهیه و به چاپ می رسد تکرار این اخبار به دلیل برخی از حوادث و وقایع مورد علاقه خوانندگان می باشد مثل اخبار مربوط به سینما و تأتر – برنامه های رادیو و تلویزیون

اخبار ابتکاری: اگر روزنامه ها اخبار انحصاری و ابتکاری تهیه نکنند بین آنها هیچ تمایزی وجود ندارد به همین دلیل خبرنگاران تلاش می کنند در تهیه اخبار ابتکارات جدیدی به کارببرند و با انتشار اخبار غیر قابل انتظار خوانندگان بیشتری را جلب کنند اخبار ابتکاری همیشه جنبه استثنائی دارد و محصول استعداد و کوشش و تلاش خبرنگار می باشد.


گزار نویسی(رپرتاژ):
یکی از شاخه های روزنامه نگاریست و شاید بتوان گفت یکی از بخش های روزنامه نگاری به حساب می آید در گزارش مجموعه ای از خبر محاسبه در خود گزارش داریم در نتیجه گزارشگر کسی است که کار گزارش نویسی و خبرنویسی وارد باشد هر گاه واقعه ای جنبه نمایشی و توضیفی داشته باشد در یک صحنه تصویری مثل رژه، مسابقات ورزشی و غیره خبرنگار به عنوان ناظر جریان حضور دارد و به جای مردمی که نمی توانسته در آن واقعه حضور داشته باشد بجای آنها می بیند و می شنود و برای مردم به طور دقیق و روشن بیان می کند پس گزارش نویسی یک خبر تصویری وتوصیفی می باشد و کسانی که واقعه را می خوانند محیط وقوع رویداد را تصور کرده و می ببیند او مانند یک تماشاگر است نه یک تماشاگر عادی بلکه باید او با چشمهای نکته بین خود در صف مقدم قرار گیرد.

روتیتر
تیتری است بالای تیتر اصلی نوشته می شود و معمولا برای تاکید و یا بیان خبر از زبان فرد  خبر  ذکر می شود .
مثل :                         (روتیتر ) وزیر کشور خبر داد :
(تیتر )انتخابات مجلس شورای اسلامی  اسفند ماه برگزار می گردد

تیتر
مهمترین پیام خبر بطور خلاصه و فشرده و بمنظور ترغیب خواننده برای خواندن لید و متن را تیتر گویند.

اصول و قواعد نگارش تیتر:
1-     باید ساده و روان باشد
2-     باید روشن و دقیق باشد
3-     باید با متن خبر تطبیق کند
4-     بایدخلاصه مهمترین مطلب خبر باشد
5-     باید زنده و جاوید و حالت داینامیک (Dynamic) داشته باشد.
6-     باید با شرح خبر تناسب باشد
7-     باید مستقل از خبر باشد
8-     نباید کلمات تکراری داشته باشد
9-     باید با حداقل کلمه حداکثر معنی و مفهوم را بیان کند
10-تیتر باید تأثیر ایجاد شده اش با تأثیر مورد نظر تطبیق کند
11-از نوشتن تیترهای منفی باید اجتناب کند
12-از نوشتن تیترهای سوالی باید خودداری کرد
13- انتخاب فعل مناسب کلمه موفقیت در نگارش تیتر است.
14-از نوشتن حرف اضافه در ابتدای تیر باید خود داری کرد
15-فعل بکار رفته در تیتر باید از افعال معلوم باشد.

تعریف لیدر خبر؟
 چکیده مهمترین مطلب که در پارگراف اول آمده است. (چهل کلمه می باشد)
نگارش لید خبری کار بسیار مهم می باشد که خبرنگار باید فوراً خوانند را در جریان مهم ترین قسمت رویداد قرار دهد.

اصول نگارش لید:
•    لید باید چکیده مهم ترین مطلب را به صورت مشخص و معلوم بیان کند.
•    از نوشتن مطالب مبهم در لید باید خودداری کرد.
•    مطالب جزئی در لید نباید نوشته شود.
•    لید خبر باید حاوی یک یا حداکثر دو جمله باشد.
•    در نوشتن لید نباید تعداد کلمات از حدود 40 کلمه بیشتر باشد.
•    لید نباید با زمان یا مکان شروع شود مگر این زمان و مکان اهمیت ویژه ای داشته باشد.

انواع لید
- لید بر اساس عناصر خبر: 1- که 2- چه 3- کی 4- خبر 5- چگونه 6- کجا
- که: با معرفی شخص شروع می شود. مثال: گورباچوف رهبر شوروی دیروز موافقت خود را برای برچیدن قدرتهای بزرگ از جانب شوروی در خارج از خاک کشور اعلام کرد.
- لید کجا: محل وقوع واقعه را بیان می دارد. مثال: جاده رامهرمز بهبهان به علت بارندگی های 48 ساعت گذشته در استان خوزستان و جاری شدن سیل در چند نقطه جاده مسدود شد.
لید کی: زمان وقوع واقعه را بیان می دارد. مثال: از ساعت 6 صبح فردا طرح محدود ترافیک در مرکز تهران به مورد اجرا در می آید.
لید چرا: یا دلیل رویداد مثال: به منظور تبادل فرهنگی و عرضه فرهنگ پر بار اسلامی نخستین دوره نمایشگاه بین المللی کتاب با حضور کشورهای مختلف به ویژه کشورهای اسلامی در سال آینده در تهران برگزار خواهد شد.
لید چه: یا موضوع رویداد مثال: انفجار کپسول در شرکت ایران گاز شعبه بندرعباس علاوه بر آتش سوزی و خسارت مالی دو کارگر را کشت و 7 تن را به شدت مجروح کرد.
لید چگونگی: رویداد: با تأسیس دوره جدید آموزش پزشکی کمبود 20 هزار پزشک در کشور برطرف خواهد شد و دیگر نیاز به رفتن به کشورهای خارج نمی باشد.

سبک های خبر:
 خبرنگاران باید بعد از شناختن خبر و جمع آوری اطلاعات، مطالب را در قالب بسته بندیهای جذاب به مخاطبان ارائه دهد و پس او قدر جذابتر و محتوای آن پربارتر باشد شمار مشتریان و میزان تأثیرش بیشتر می شود و بر عکس

ویژگیهای سبک هرم وارونه یا معکوس: 1- مهمترین مطلب در ابتدا قرار می گیرد 2- موثرترین و کارآفرین ترین روش انتقال اطلاعات 3- کم ارزش ترین در انتها قرار می گیرد 4- در زمان خواندن روزنامه بین 20 تا 60 دقیقه بیشترین حجم خبر را به خواننده منتقل می کند..

مزایای استفاده از سبک هرم وارونه در سبک خبر نویسی: 1- در ابتدا خلاصه مهم ترین مطلب قرار می گیرد 2- زمان کمتری برای دریافت مطلب لازم است 3- خواننده را خسته نمی کند 4- حس کنجکاوی خواننده را تحریک می کند 5- خواننده را به خواندن خبر ترغیب می کند 6- کار دبیران و سر دبیران را راحت می کند 7- متن خبر بر پایه ارزش مطالب تنظیم می گردد. 8- کار فنی و ماکت بندی را ساده می کند.

معایب سبک هرم وارونه:  1- احتمال دارد خواننده را از خواندن بقیه خبر باز دارد 2- بعلت خلاصه شدن ممکن است برخی از اطلاعات از متن حذف شود 3- در بعضی از موارد مخصوصاً در مورد خبرهای طولانی آنچه در ابتدا گفته میشود دوباره در متن خبر تکرار می گردد 4- اعمال نظر خبرنگار در این نوع سبک زیاد است.

سبک تاریخی:  1- مطالب بر اساس ارزش آنها نوشته نمی شود 2- مطالب همانطور که اتفاق افتاده باید بیان شود 3- برای مطالب خبری روز مناسب نیست در تهیه مقالات و گزارش تحقیقی می شود مورد استفاده قرار گیرد در جملات هفتگی استفاده از آن قابل قبول تر است.

مزایای استفاده از سبک تاریخی: 1- مطالب کاملتر بیان می شود 2- اعمال نظر خبرنگار در دخل و تصرف و برجسته کردن مطالب کمتر است.


معایب سبک تاریخی:
 1- زمان بیشتری برای دریافت مهمترین مطلب لازم است 2-خواننده را خسته می کند 3- از لحاظ تیتر نویسی و ماکت بندی کار را مشکل می کند 4- ترغیب خواننده به خواندن خبر با توجه به میزان کم سوادان کمتر است.
سبک بازگشت به عقب: مطالب از نو به سمت کهنه نوشته می شود یعنی آخرین خبر در ابتدا گفته میشود و سوابق امر در انتها آورده می شود.

سبک تشریحی: این شیوه از نگارش نسبت با سبکهای دیگر کاربرد کمتری دارد و در خبرهای طولانی استفاده می شود پس از ذکر هر قسمت از خبر اطلاعات تکمیلی ارائه می شود این اطلاعات می تواند سابقه خبر اطلاعات شخصی خبرنگار که موجب روشن شدن مطلب شود

سبک پایان شگفت انگیز: سبکی که لید ندارد قسمتهای مختلف خبر طوری تنظیم می شود که به قسمت جذاب و شگفت انگیز و شیرین خاتمه یابد و در واقع خبر در قسمت انتهای برای مخاطبان گشوده می شود این شیوه نگارش برای خبرهای کوتاه مناسب است.


خلاصه تیتر:
حروف تیترهای خلاصه از انواع تیترهای دیگر کوچکتر بوده برای مشخص کردن آن از ستاره یا دایره سیاه استفاده می شود و گاهی در درون کادر قرار می گیرد.
میان تیتر:
 معمولاً در وسط خبرهای طولانی برای تفکیک بکار می رود.


قواعد کلی
1. ساده‌نویسی؛ خبر باید ساده، روان، قابل فهم و به زبان همه مردم باشد؛
2. تازگی؛ خبر، باید همیشه نسبت به خبر روز قبل تازه‌تر بوده و نکات جدیدی را دربرداشته باشد. خبرنگار باید سعی کند از بیان تکراری حقایق و بدیهیّات خودداری نماید.
3. کوتاه‌نویسی؛ از اصول مهم خبرنویسی، کوتاه‌نویسی است؛ که بیشترین اطلاعات در کوتاه‌ترین متن ارائه می‌شود. یک مطلب خبری، به‌طور متوسط نباید از 300 تا 500 کلمه، تجاوز کند. مگر در خبرهای مهم؛ که می‌توان تا چند ستون، مطلب تهیه کرد.
4. تقدّم دیگران؛ خبرنگار و نوشته‌هایش، باید بیشتر، از دیگران حرف بزند و از خود کمتر سخن به‌میان آورد.
5. هماهنگی؛ خبر باید به‌گونه‌ای تنظیم شود، که بخش‌های مختلف آن (تیتر، لید، متن) و جملات متن خبر، با یکدیگر هماهنگی و تطابق لازم را داشته باشند. آن‌چه که خبر را جذّاب و مخاطب را به خواندن، دیدن و یا شنیدن آن ترغیب می‌کند، ارتباط و هماهنگی بین اجزای آن است. هرچه این ارتباط، قوی‌تر باشد و جملات متن، پرمعنی و در عین حال، کوتاه‌ باشند، خواندن و شنیدن آن برای مخاطب جذّاب‌تر است. این هماهنگی را می‌توان با تکرار به‌موقع موضوع(محور) اصلی، یک واژه‌ی کلیدی خبر، کلمات و عبارات ربط‌دهنده و استفاده به‌موقع از نام مکان‌های مختلف، فراهم کرد.
6. جامعیّت؛ یکی از مفاهیم اساسی خبرنویسی، جامعیّت خبر است. یعنی اینکه تا حد امکان، خبرنگار یا دبیر خبر، باید کلیه اطلاعات مربوط به رویداد را جمع‌آوری و در بسته‌بندی خوب و جذّاب ارائه کند و باید بکوشد به کلیّه پرسش‌هایی که در ذهن مخاطب است، پاسخ گوید.
7. درست‌نویسی؛ از اصول اولیّه نوشتن خبر، درست‌نویسی است. هنگام درست‌نویسی، رعایت نکته‌های نگارشی، چه در صحیح نوشتن کلمات و ترکیب‌ها و چه در نوشتن ساختمان صحیح جملات، بسیار اهمیت دارد و به موازات آن، چنانچه متن ترجمه‌شده باشد، رعایت اصول ترجمه نیز ضرورت دارد. اصل نخستین برای درست نوشتن، آگاهی و مهارت خود نویسنده است؛ زیرا مفهومی را که او به‌شیوه خاص خود، درک کرده و می‌خواهد به خواننده منتقل کند، خودش بهتر از هرکس می‌شناسد. بنابراین لازم است نویسندگان با مطالعه متون معتبر و وزین ادبی، مهارت درست‌نویسی خود را افزایش دهند.
8. ترجیح اصطلاحات؛ در نوشتن خبر، باید کلمات مصطلح را بر کلمات صحیح ولی نامأنوس، ترجیح داد و هرجا کلمه‌ی فارسی وجود داشت، از به‌کار بردن کلمات عربی یا اروپایی خودداری کرد.
9. شروع با کلمات مناسب؛ هرگز نباید جملات را با کلمات امروز، دیروز، فردا و یا اعداد شروع کرد.
10.آغاز مناسب پاراگراف‌ها؛ نباید دو پاراگراف پشت سر هم را با یک کلمه آغاز کرد.
11.اطمینان به صحت خبر؛ اطمینان نویسنده به صحت خبر منتشره.[2]
12.سابقه خبر؛ یکی از مسائل اساسی در خبرنویسی که در فهم بهتر خبر به مخاطب کمک می‌کند، ذکر سابقه خبر است. سابقه یا پیشینه خبر، معمولاً در آخر خبر و بعد از ارائه مطالب جدید و با واژه‌های کلیشه‌ای چون "گفتنی است"، "شایان ذکر است" و ... در جمله‌بندی مستقل می‌آید. البته گاهی نیز سابقه خبر در متن خبر، بعد از لید به‌صورت جمله‌ای مستقل می‌آید.
13.منبع خبر؛ منبع خبر در ادبیّات خبرنویسی از اهمیت برخوردار است. در مطبوعات، معمولاً منبع خبر در ابتدای خبر، یعنی قبل از لید نوشته می‌شود؛ اما در اخبار رادیو و تلویزیون، منبع خبر، بنابه ضرورت ممکن است در ابتدای لید یا در متن خبر آورده شود.
14.معرفی افراد؛ در نوشتن خبر، ذکر اسامی افراد و معرفّی دقیق آن‌ها لازم است. البته به‌طورکلی،‌ دانستن نام و نام خانوادگی افراد برای مخاطبان ارجح نیست؛ بلکه آن‌چه برای مخاطب اهمیت زیاد دارد، آگاهی از مقام، ملیّت و جنسیّت افراد و این‌که آن‌ها اهل کدام منطقه یا شهر هستند، می‌باشد. اما در معرفی افراد باید نکاتی را رعایت کرد:
الف) در لید، فقط در صورتی نام فرد ذکر می‌شود که با خواندن یا شنیدن آن، چهره یا عملکردش در ذهن تداعی شود و الّا فقط باید به ذکر سمت، سن، جنس، اسم مستعار، محل سکونت و سایر مشخصات اکتفا کرد.
ب) اگر فرد دارای چند مقام و سمت بود، اول سمت معروف و مهم و سپس در بندهای مختلف خبر، از سمت‌های دیگر او استفاده می‌شود.
ج) در معرفی افراد در اشاره بعد از لید، بهتر است در صورت عدم لزوم صرفه‌جویی در وقت، نام و نام خانوادگی و سمت به‌طور کامل بیان شود و در ادامه خبر، می‌توان از یکی از عناوین سمت، نام و یا نام خانوادگی، جداگانه بهره جست.
د) بیان سمت‌های علمی افراد مثل دکتر، مهندس، آیت‌الله و ... اگر با اظهارات و افعال مذکور در خبر ارتباط داشته باشد، ضروری است.
هـ) در معرفی سازمان‌ها و افراد، باید اسامی کامل آن‌ها نوشته شود.
 
قواعد علامت‌گذاری
به‌منظور جدا کردن جملات از یکدیگر، رعایت ارتباط بین عبارات ناتمام، احتراز از تداخل الفاظ و معانی، نشان دادن مطالبی که از دیگران نقل قول یا اقتباس می‌گردد و همچنین برای سهولت تعریف و توضیح در تقسیم موضوعات و نظایر آن‌ها، در زبان‌های زنده و مهم دنیا و مخصوصاً زبان‌هایی که ریشه لاتین دارند، از علائمی استفاده می‌شود، که طریقه به‌کار بردن آن‌ها را در زبان انگلیسی (punctuation) می‌گویند. برخی از رایج‌ترین قواعد علامت‌گذاری که با زبان‌های مهم و زنده دنیا مطابقت دارد، عبارتند از:
1. نقطه (.)؛ نقش مهم نقطه در نوشتن و جدا کردن جملات کامل از یکدیگر است. علاوه‌بر آن، وقتی به‌دنبال یک حرف بیاید، به‌معنای آنست که آن حرف، علامت اختصاری یک کلمه است. باید دانست نباید از این علامت در پایان تیتر خبر و اجزای آن(روتیتر، سرتیتر و میان‌تیتر) استفاده کرد.
2. ویرگول (،)؛ ویرگول برای تسهیل درک نوشته است. موارد مهمی که در به‌کار بردن ویرگول در خبرنویسی ضروری است از این قرارند:
تمایز و شمارش؛ وقتی که در یک جمله چند اسم یا صفت یا کلمه‌های متعاطف دیگر که دارای إسناد واحدی هستند به‌دنبال هم بیایند؛
رفع ابهام؛ در هر موردی که پشت سر هم قرار گرفتن دو کلمه با احتمال ایجاد ابهام روبرو باشد؛
جلوگیری از اشتباه شدن؛ در مواردی که نگذاشتن ویرگول باعث عوض شدن مفهوم جمله می‌شود.
3. نقطه ویرگول (؛)؛ نقطه ویرگول که در عالم مطبوعات "پوئن ویرگول" هم نامیده می‌شود، برای جدا کردن جملاتی است که به‌خودی خود دارای معنا و مفهوم کامل هستند، ولی عبارات و جملاتی که بعد از آن‌ها می‌آید، مربوط به آن‌هاست.
4. دو نقطه (:)؛ موارد استفاده از آن، عبارت است از:
•     قبل از نقل گفته یا نوشته دیگران؛
•     قبل از ذکر یک مثال، توضیح یا یک نتیجه؛
•     برای تقسیم یا تفکیک یک موضوع؛
5. گیومه («»)؛ گیومه یا نشانه نقل قول در متن خبر، در موارد زیر استفاده می‌شود:
نقل قول مستقیم؛
اسامی خاص؛ اسامی خاص نامأنوس یعنی اسم‌هایی که خواننده با آن‌ها آشنایی کامل ندارد، باید در گیومه قرار بگیرند؛ مانند نام‌های خارجی؛
متمایز کردن یک عبارت یا کلمه؛
سلب مسئولیت؛ موقعی که نویسنده نمی‌خواهد، مسؤولیت بخشی از نوشته‌اش را که از منابع دیگر اقتباس کرده، به‌عهده بگیرد، آن‌را داخل گیومه می‌آورد.
6. علامت تعجب (!)؛ این علامت در پایان کلمات یا جملاتی که حیرت، استهزاء و خوشحالی زیاد را برساند و همچنین بعد از نام یا عنوان مخاطب (معمولاً در مواردی که خطاب با نوعی تحکّم همراه باشد)، استفاده می‌شود.
7. پرانتز ( () )؛ پرانتز یا دو کمان در اصلی‌ترین شکل خود، برای افزودن هرگونه اطلاع اضافی در وسط جمله به‌کار می‌رود