هفت میوه
در افغانستان کنونی و نواحی ای از تاجیکستان معتقدند نه هفت سین بوده و نه هفت شین، بلکه هفت چین بوده است. مراد از هفت چین نیز، هفت میوه ای بوده است که از هفت درخت متفاوت چیده شده و به عنوان برکت خانه در آغاز سال نو در سفره گرد آوری شده باشد. در تاجیکستان به هویج سبزی می گویند و بر سر سفره هفت سین آن را می توان دید با توجه به اینکه فصل چیدن میوه های تازه از نظر زمانی با روز اول سال فاصله زیادی دارد ، در قدیم میوه های سر سفره سال نو تازه نبوده و به جای آن میوه های خشک مانند قیسی و سنجد و کشمش و انجیر و غیره می گذاشته اند. میوه های خشکی که در تمام زمستان جزئی از آذوقه مردم را تشکیل می داده است اکنون نیز در بخش وسیعی از افغانستان خصوصا شهرهای تاریخی بلخ (مزار شریف)، کابل، کهندژ (قندوز) و مناطقی دیگر مردم به همین روش وفادار مانده اند و در سر سفره بساط هفت میوه را می چینند. به این شکل که هفت میوه خشک را می شویند، و سپس مخلوطی از این میوه ها را شبی در تنگ آب می گذارند تا عصاره هفت میوه درهم ترکیب شود. صبح روز اول سال نو، هرکدام از اعضای خانواده با آروزی داشتن سالی شیرین و پر برکت از این آب می نوشند و از دانه های آن می خورند.آنها معتقدند که اگر سال با نوشیدن عصاره هفت میوه آغاز شود، بسیار پرمیمنت و با شگون خواهد بود
در بین شیعیان پاکستان هم مرسوم است. علاوه بر این، سفره هفت شین در میان زرتشتیان، و سفره هفت میم در برخی نقاط واقع در استان فارس در ایران متداول است. در جمهوری آذربایجان نیز بدون توجه به عدد هفت، بر روی سفره‌های نوروزی خود، آجیل قرار می‌دهند
